เชื่อว่าทุกคนต้องเคยมียอดคุณครูในดวงใจ… คนที่เรารัก เคารพ และจดจำอยู่เสมอ แม้วันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
สำหรับพี่จักร… คุณครูท่านนั้นคือ “คุณสุวภัทร สุพลจิตร” หรือที่ใคร ๆ เรียกกันติดปากว่า “แม่สาว” อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนวัดใหม่ห้วยลึก สพป.นครปฐม เขต 1
พี่จักรได้รู้จักท่านในช่วงที่ท่านกำลังจะเกษียณ ได้มีโอกาสนั่งคุยกัน จิบกาแฟเบา ๆ แล้วก็ได้ฟังเรื่องราวชีวิตครูสาวคนหนึ่งที่ยอมลำบากทุกทาง เพื่อให้เด็กไทยได้มีความรู้
แม่สาวเริ่มต้นอาชีพด้วยการเป็น “ครูดอย” ต้องขี่มอเตอร์ไซค์ตากลมหนาว มือไม้แข็งทื่อ แต่ต้องอดทนกัดฟันไต่เขา ฝ่าหมอกไปสอนหนังสือ คนที่บ้านเห็นสภาพแล้วก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ แม่สาวเองก็เคยจน เคยลำบาก… เลยเข้าใจหัวอกเด็กที่ไม่มี
ท่านเคยบอกว่า “ครูไม่ใช่แค่คนสอนหนังสือ แต่คือคนที่พาเด็กออกจากความมืดมนของชีวิต”
ยิ่งฟัง… พี่จักรยิ่งซึ้ง จากครูตัวเล็ก ๆ บนดอยวันนั้น… สู่ตำแหน่งผู้อำนวยการในวันนี้ ก็เพราะความตั้งใจ ความรักในอาชีพ และความศรัทธาใน “การให้”
แม่สาวอาจไม่ใช่คนที่อยู่ในข่าว ไม่เคยออกทีวี ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่กลับเป็นครูที่เปลี่ยนชีวิตเด็กมาแล้วเป็นร้อยเป็นพัน เป็นครูที่ทำให้คำว่า “แม่พิมพ์ของชาติ” มีความหมายขึ้นมาอีกครั้ง
และที่พี่จักรประทับใจที่สุด…คือแม่สาว ทำงานจนวินาทีสุดท้ายของการเกษียณ ไม่มีวันไหนที่ท่าน “วางปากกา” หรือ “หยุดเป็นครู”
แม้แต่วันสุดท้ายของชีวิตราชการ… ท่านก็ยังคงเดินตรวจห้องเรียน ทบทวนแผนพัฒนาโรงเรียน และยิ้มให้เด็ก ๆ เหมือนทุกวัน
วันงานเกษียณ… พี่จักรถูกเชิญไปร่วมงาน
เห็นคุณครูจากทุกสารทิศมาร่วมแสดงความยินดี
มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตา… น้ำตาของคนที่เคยได้รับ “ความเป็นครู” จากแม่สาว
ประเทศไทยจะน่าอยู่กว่านี้แน่ ถ้าเรามีแม่สาวอีกสักร้อยคนคนที่เชื่อในพลังของความรู้ และไม่เคยหยุดให้หัวใจกับอาชีพนี้เลย
⸻
